13 grudnia 1981 roku na mocy uchwały Rady Państwa został wprowadzony stan wojenny, choć niezgodnie z obowiązującą, komunistyczną konstytucją. Komuniści chcieli w ten sposób zdusić ruch Solidarności. Do dziś nie znamy dokładnej liczby ofiar tego tragicznego okresu.
Represje, które dotknęły mieszkańców województwa kieleckiego po wprowadzeniu stanu wojennego były bardzo szerokie. Kielecka Służba Bezpieczeństwa stosunkowo często sięgała po internowanie, jako jedną z najskuteczniejszych metod szykanowania. Izolacją objęto zdecydowanie liczniejszą grupę osób niż pierwotnie zakładano.
Łączna liczba internowanych – 368 osób jest większa niż w niektórych znacznie większych i aktywniejszych regionach. Duża była również liczba działaczy podziemia dotkniętych represjami sądowymi, łącznie to około 90 osób. Zdecydowana większość oskarżonych o przestępstwa z dekretu o stanie wojennym skazana została na kary pozbawienia wolności, dużej części wyrok zawieszono lub złagodzono w kolejnych instancjach. Nie zmienia to faktu, że również ta forma represji była stosowana dość często.
Wielu mężczyzn z województwa kieleckiego – łącznie 65 osób jesienią 1982 r. skierowano do Wojskowych Obozów Internowania na „ćwiczenia” w trakcie których szykanowano ich ze względu na antykomunistyczną postawę. Zdarzały się również przypadki zastosowania kilku różnych form represji wobec jednej osoby. Mieszkańcy województwa kieleckiego w okresie stanu wojennego byli zatem stosunkowo często poddawani różnego rodzaju szykanom, mającym na celu zniechęcenie ich do prowadzenia opozycyjnej działalności.
